نرخ شکست در توسعه استارتاپ‌های حوزه فناوری در دنیا

در یک تعریف کلی از استارتاپ می‌توان گفت که “استارتاپ یک کسب و کار جدید در ابتدایی‌ترین مراحل توسعه خود است.” اما این تعریف بسیار جامع و کلی و حتی گمراه‌کننده است؛ زیرا در این صورت می‌توان یک آرایشگاه تازه تاسیس که در مراحل اولیه توسعه خود می‌باشد را نیز به عنوان یک تجارت جدید در نظر گرفت، درحالی‌که هیچ جامعه استارتاپی، آرایشگاه سنتی تازه تاسیس را به عنوان یک استارتاپ قبول نخواهد کرد.

یک استارتاپ معمولا حداقل باید دو ویژگی بارز و مهم داشته باشد:

1. نوآوری و بررسی فرضیاتی که قبلا مورد بررسی قرار نگرفته‌اند. به عبارتی یک استارتاپ باید فناوری، محصول، خدمات و یا بازاری به اندازه کافی جدید و نو را شامل شود.
2. پتانسیل رشد بالا. یک استارتاپ باید دارای پتانسیل رشد نمایی باشد! حتی پتانسیل رشد خطی هم می‌تواند آن را از دسته استارتاپ‌ها خارج کند.

بنابراین مطابق این تعریف یک استارتاپ واقعی مستعد شکست است، زیرا در حال آزمایشات فرضیاتی نو و جدید است که احتمال دارد کاملا اشتباه باشند. در نتیجه هرچه استارتاپ نوآورتر، فرضیات آن به احتمال زیاد خطرناک‌تر و احتمال شکست آن بیشتر خواهد بود.

حال شاید این سوال برای شما پیش آید که نرخ شکست استارتاپ‌ها چه مقدار است؟

زمانی‌که در مورد نرخ شکست استارتاپ‌ها در میان منابع و آمار صحبت می‌کنیم، دانستن این موضوع مهم است که آیا در مورد میزان شکست هر یک از مشاغل جدید صحبت شده است؟ مثلا یک شغل سنتی همانند آرایشگاهی که به تازگی شروع به فعالیت کرده است هم شامل این شمارش می‌شود یا فقط در رابطه با میزان شکست ایده‌های تجاری نوآورانه و مقیاس‌پذیر بوده است؟

عمدتا نرخ شکستی که در دسترس است، مربوط به همه مشاغل و کسب‌وکارهای نوپا و سنتی، صرف نظر از استارتاپ بودن یا نبودن آنها است که براساس منابع آماری موسسات دولتی به دست می‌آید.

یکی از آمارهای نقل شده در مورد میزان شکست در ده سال ابتدایی آغاز به کار، گزارش Business Employment Dynamics است که از Bureau of Labor ارائه شده و به شرح زیر است :

• نرخ شکست 20% تا پایان سال اول
• نرخ شکست 30% تا پایان سال دوم
• نرخ شکست 50% تا پایان سال پنجم
• نرخ شکست 70% تا پایان سال دهم

نکته حائز اهمیت آن است که اکثر کسب‌‌وکارهای ثبت شده به عنوان «کسب‌وکار جدید و نوپا» یک استارتاپ واقعی نیستند. بنابراین، اگر مطمئن هستید که در حال شروع کاری خلاقانه و نوآورانه هستید و کسب‌وکار شما یک استارتاپ واقعی است، نباید تصور کنید که احتمال شکست شما در سال اول شروع به کار خود فقط 20 % است!

سرمایه‌گذاری خطرپذیر (Venture Capital) که از آن با عناوین «سرمایه‌گذاری جسورانه» یا «سرمایه‌گذاری کارآفرینی» نیز نام می‌برند، عبارتند از تأمین سرمایه لازم برای شرکت‌ها و کسب‌وکارهای نوپا (در اینجا به معنای واقعی کلمه منظور همان استارتاپ‌ها هستند.) و کارآفرینانی که مستعد جهش و رشد ارزش هستند (که البته با ریسک‌های فراوانی نیز همراه است.).

به همین ترتیب “شرکت‌های سرمایه‌گذار ریسک پذیر” هم گروهی از سرمایه‌گذاران هستند که بر روی شرکت‌های کوچک با پتانسیل رشد بالا سرمایه‌گذاری می‌کنند. لازم به ذکر است که این شرکت‌ها پول قرض نمی‌دهند بلکه در این شرکت‌ها به معنای واقعی کلمه «سرمایه‌گذاری» می‌کنند.

حال اگر به آماری که از صندوق‌های سرمایه‌گذاری ریسک‌پذیر  (Venture Capital funds) به دست می‌آید مراجعه شود، متوجه خواهیم شد که این آمار عمدتا در ارتباط با استارتاپ‌های واقعی، نوآورانه و مقیاس‌پذیر است. با این حال این صندوق‌ها، برای استارتاپ‌های در مرحله رشد یا اصطلاحا AKA scale-ups سرمایه‌گذاری می‌کنند. این دسته از کسب‌وکارها استارتاپ واقعی هستند، اما بیشتر آنها یکی از بزرگترین خطرات استارتاپ‌ها را پشت سر گذاشته‌اند. آن خطر چیست؟